Laatst kwam ik een stukje over prioriteiten stellen tegen, wat ik graag met jullie wil delen.“Als je het te druk hebt en het gevoel hebt dat er te weinig tijd in de dag zit, denk dan aan de emmer en twee flesjes bier …
Een Prins Carnaval staat aan de bar met zijn Raad van Elf. Hij pakt een kleine emmer en doet deze vol met golfballetjes. Vervolgens vraagt hij aan de Raad van Elf of de emmer vol is. Vol overtuiging vinden zij van wel. De Prins neemt vervolgens een doos met kleine kiezelsteentjes en giet deze uit in de emmer. Hij schudt de emmer een beetje en de kiezelsteentjes vinden hun plek.
‘Zo’ zei de Prins. ‘Is de emmer nu vol?’ ‘Ja’, zegt de Raad van Elf. De Prins pakt een zakje zand en strooit dit uit in de pot. Natuurlijk vult het zand verder alles op. ‘En nu?’ ‘Nu is de emmer hartstikke vol’ zei de Raad van Elf. Daarop neemt de Prins twee flesjes bier en giet de hele inhoud in de emmer. De Raad van Elf lacht.
‘Nu’, zei de Prins toen het lachen minderde, ‘nu wil ik dat jullie deze emmer zien als je leven. De golfballetjes zijn de belangrijkste dingen in je leven; liefde, je familie, je gezondheid, vriendschappen, je passie.
Als de rest verloren gaat, is je leven nog steeds vol. De kiezelsteentjes zijn dingen zoals werk, je huis, je auto. Het zand is al het andere, de kleine dingen.
Als je eerst zand in de emmer doet, is er geen plek meer voor de steentjes en de golfballetjes. Hetzelfde geldt voor het leven. Als je al je tijd en energie aan kleine dingen besteedt, zul je nooit ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Stel je prioriteiten. Breng tijd door met de mensen waar je van houdt.’
‘En de flesjes bier?’ vraagt een van de leden van de Raad van Elf.
‘Ja’, zegt de Prins, ‘hoe vol je leven ook lijkt, zorg dat er altijd ruimte is voor een paar biertjes met vrienden!’ 
Note Eva;
Een valkuil kan zijn dat ik te veel wil doen op een dag. Dan is het een kwestie van loslaten en accepteren dat dat gewoonweg niet kan. (ja ja, makkelijker gezegd dan gedaan)
Doe ik daarin geen concessies, betaal ik later de prijs (alles heeft een prijs mensen!) en trekt mijn lichaam aan de bel. Die me alsnog ‘dwingt’ rust te pakken. Met de jaren word ik wijzer en heb ik meer geduld en begrip voor mezelf. Wat ik bij een ander moeiteloos kan opbrengen was voor mezelf een ander verhaal.
Het grappige is, dat dit zich terugbetaald in me fitter voelen en een minder schommelende bloedsuikerspiegel. In gezondheid dus!
LummeltijdConcreet houdt dit voor mij in ‘lege, alleen zijn’ tijd. Tijd waarin niets is gepland en ik niets hoef en en die ik wél bewust plan in mijn agenda. Wat meestal resulteert in mijmeren, beetje tuinieren, stukje schrijven of muziek luisteren. Er is niets wat me beter oplaadt dan dit.
Dit heeft zelfs prio boven ballet, vrienden- of familiebezoek. Wat dát maakt het vaak moeilijk. Kiezen tussen dingen, die je allemaal graag doet (of vindt dat je moet doen) Waar je energie van krijgt, waar je passie ligt. Want ook dat kan te veel zijn.
Vragen voor jou:
Wat is voor jou van wezenlijk belang om aandacht aan te besteden? Om je goed en gezond te blijven voelen.
Hoe zorg je dat daarvoor voldoende ruimte hebt? Maak het concreet. Schrijf het bijvoorbeeld op.
Met liefde en geduld voor jezelf!